Gourgaud:

Rustige zee. Alle schepen zijn nu klaar en we gaan op weg naar Madeira. Er wordt een brik naar Falmouth en een naar jersey gestuurd om wijn te halen.

Aant.: het konvooi bestaat uit zeven schepen:
Northumberland, 80 kanonnen, kapitein Ross, zwager van Cockburn.
Havannah, 44 kanonnen, kapitein Hamilton
Furet, 36 kanonnen.
Eurotas
Ecureuil
Péruvien
Griffon, kapitein Wright

Louis Garrot:
Vertrek van de Northumberland naar Sint-Helena.

Aubry:
Op het ogenblik dat men de zeilen hijst vaart een wachtkotter tegen een bark aan, waarin zich een vrouw met haar kind en een bediende bevinden.Zij hadden de gevaarlijke bootreis ondernomen om de keizer te zien. De bark gaat zeer snel ten onder. Boten worden uitgezet, moeder en kind worden gered, maar de bediende blijkt verdwenen. Dit ongeluk maakt grote indruk op Napoleons gevolg.
Nu wordt het anker gelicht (1). Het ratelen van de ankerketting overstemt alle gepraat. De Fransen betrekken hun kwartieren. Ze zijn minder goed ondergebracht als op de Bellorophon. De Northumberland is weliswaar groot, maar hij is zo haastig uitgerust, zo zwaar beladen en er zijn zoveel mensen aan boord (2), dat kapitein Ross (3) zich tijdens de gehele tocht tevergeefs inspant om orde te scheppen en het ergste gedrang weg te nemen. Het ontbreekt in Plymouth ook aan tijd om het schip fris te schilderen. Dat wordt tijdens de tocht ingehaald en dat betekent voor de reizigers nog meer ongemak.
Op het eerste dek achter de bezaanmast heeft men in de kajuit meerdere kamers ingericht. Ten eerste een grote ruimte, die de gehele breedte van het schip beslaat, deze dient als eetzaal. Daar achter een ietwat kleinere salon tussen twee hutten van elk twaalf vierkante meter. Die aan bakboord is van de keizer, die aan stuurboord van de admiraal. Omdat Napoleon het erover heeft de salon als werkkamer in beslag te nemen, geeft de admiraal hem via Bertrand te verstaan dat “deze ruimte ten behoeve van alle officieren tezamen is en dat de keizer alleen zijn hut voor zich alleen heeft.” (4)

Aantekening:
1. De Northumberland kruiste nog op 8 augustus al wachtend op de overige leden van het eskader op de hoogte van Plymouth. Toen op 9 augustus alle schepen, behalve de Weymouth, bij elkaar waren, zeilde het eskader bij noorderwind en tamelijk mooi weer weg.  (Napoleon’s last voayge, Diary of Sir George Cockburn, blz. 9)
2.1080 personen, waaronder twee compagnieen en de officieren van het 53^e infanterieregiment, dat op Sint-Helena gestationeerd is.
3. Charles Bayne Ross (1778 – 1849), zwager van Cockburn, had aan diens zijde aan de verovering van Washington meegewerkt.
4. Napoleon’s last voayge, Diary of Sir George Cockburn, blz. 8. De admiraal voegt er nog aan toe: “ Napoleon heeft dit bevel gehoorzaam en niet met tegenzin aanvaard.”

Onder de hut van Cockburn zijn in een nog kleinere ruimte de Bertrands samen geperst; de hofmaarschalk en zijn vrouw, een kamermeisjes en vier kinderen (1). De Montholons krijgen de hut van Glover, Cockbutns secretaris. Een dik kanon staat midden in deze ruimte en is zeer hinderlijk. Gourgaud en de beide Las Cases huizen in verstikkende hutjes. Gourgaud slaapt zoveel mogelijk in de salon of op het voordek.

Omdat geen van hen op zo’n lange zeereis is voorbereid ontbreekt het hen aan het hoognodige, zelfs aan ondergoed. Zij hadden in Plymouth gevraagd dat te mogen kopen, maar die wens werd niet ingewilligd.

In Napoleons hut heeft men een hangbed aangebracht, dat bij het slingeren van het schip stabiel blijft. Hij maakt er geen gebruik van, geeft de voorkeur aan zijn ijzeren veldbed met groene voorhang en met een met zijdevlokken gevuld matras. Marchand, die als een hond op de vloer op een deken slaapt, heeft aan de houten wanden enige portretten op gehangen.

Omdat hij aan het bivak is gewend, lijdt de kiezer niet door het gebrek aan comfort. Voor hem is alleen belangrijk dat hij zijn waardigheid, zijn titel behoudt. Omdat men hem deze titel, door een paus uitgeroepen, en die sinds tien jaar in alle Europese protocollen opduikt, ontzegt en hem als een opstandige generaal voorstellen en behandelen wil, is hij vastbesloten zijn keizerdom uitsluitend door zijn optreden daadwerkelijk te demonstreren.

Aantekening:
Drie kinderen van de Bertrands en een kind van het kamermeisje. De hut was eigenlijk van Ross, die ze aan Betrand afstond. Mme Betrand sliep in een van de veldbedden van keizer.  Hij had haar die gegeven. (Warden: Lettres written on board H.M.S.Northumberland and at Saint-Helena, pag. 30).De bedienden van de keizer huisden in een kanonnenhok. “Zij verzamelden zich daar” ,  vertelt Ali, “bij alle maaltijden en zagen af van de uien en het pekelvlees dat  men hen voorzette.”


Louis Garrot:
Op weg om Het Kanaal te verlaten met een frisse en sterke noordoostelijke wind. Hij verschijnt aan dek rond 14 uur. Daarna schaakt hij in de grote salon. Tijdens het diner praat hij over Indie, komt uiteindelijk naar boven aan dek. Hij speelt 21-en van 20 tot 21.30 uur en gaat slapen. ‘Hij leek somber’. (Journal de Bord du Sécrétaire de l’Amiral Cockburn)