Gourgaud:

Kapitein Maitland ging om zes uur aan wal en kwam om tien uur terug met slecht nieuws.
Admiraal Keith en de onder-secretaris Bunbury kwamen om kwart over elf bij Zijne Majesteit aan en ze spraken met elkaar drie kwartier achter gesloten deuren. Ze brachten hem het bericht dat hij naar Sainte-Hélène moest gaan met zijn officieren, met uitzondering van Rovigo en Lallemand. De keizer verklaarde dat hij daar niet heen ging, dat hij op de Bellérophon bleef, dat hij door naar Engeland te gaan, de grootste eer aan een natie had bewezen, waar de actuele toestand een donkere schaduw over de toekomst van Engeland wierp. De admiraal verzocht de keizer hem hierover een brief te sturen en Zijne Majesteit schreef dat hij de dood op Sainte-Hélène prefereerde als hij maar geen krijgsgevangene genoemd zou worden. Hij zei vervolgens tegen ons dat hij niet naar Sainte-Hélène kon gaan, dat dat een minderwaardige manier van sterven zou zijn.
’Ja, Sire, ook wij vinden dat minderwaardig. Ze kunnen ons beter doden, terwijl wij ons verzetten of ons opblazen”.
Rivigo en Lallemand, die aanwezig waren, schrijven aan de admiraal dat ze zich aan de Engelse wetten zullen onderwerpen. Somber diner.’s Avonds kwam mevr. Bertrand als een dolle bij de keizer binnen, zonder aankondiging, maakte grote stampei, ging weg en begon een echtelijke ruzie; ze wilde zich in zee werpen. Wij zagen alles.
Lallemand sprak zeer indringend in het Engels met haar en berispte haar voor haar gedrag; Maitland schreef op zijn beurt aan Lord Melville; hij zei dat hij boos was over wat er gebeurd was; hij had zoiets niet durven dromen.
Lallemand en Rovigo schreven aan Lord Bathurst.

(Beiden werden naar Malta gebracht en lange tijd in fort Manuel vastgehouden).

Van Eijsden:

De Engelse admiraal Keith komt en zegt tegen Napoleon dat hij hem naar Sint-Helena gaat brengen. Napoleon barst in woede uit. “Ik ga niet naar Sint-Helena, nog liever sterf ik aan boord van de Bellérophon!” Hij herhaalt deze woorden verschillende keren.
De graven Montholon en Las Cases en de generaals Bertrand en Gourgoud gaan hem vergezellen. Mdame Bertrand maakt haar man de bitterste verwijten omdat hij de gevangenschap wilde delen en wond zich tenslotte zo op, dat ze zich in zee wilde storten. Betrand houdt haar op het laatste ogenblik tegen, hoewel Savary, die graag mee was gegaan, hem toeroept: “Laat haar gaan, Bertrand, laat haar toch gaan!”
Ook zullen alleen enige bedienden met Napoleon meegaan.